Brachypelma emilia – co musisz wiedzieć?
Wygląd i cechy charakterystyczne
Brachypelma emilia, znany również jako meksykański pająk z cholewkami, to gatunek ptasznika, który zachwyca swoim unikalnym ubarwieniem i spokojnym usposobieniem. Dorosła samica tego gatunku osiąga imponujące rozmiary, mierząc od 6 do 7 centymetrów długości ciała, z rozpiętością odnóży sięgającą nawet 14-16 centymetrów. Jej wygląd jest niezwykle charakterystyczny: karapaks przybiera intensywny, pomarańczowy odcień, który kontrastuje z czarnym odwłokiem, zdobionym kępkami rudoczerwonych włosków. Odnóża są również czarne, ale wyróżniają się pomarańczowymi goleniami, co nadaje im wygląd „cholewek” – stąd jedna z potocznych nazw gatunku. Młode osobniki, tuż po wykluciu, prezentują odmienne ubarwienie – są różowe z charakterystyczną, ciemną plamką na odwłoku. Proces wybarwiania się i nabierania docelowych kolorów rozpoczyna się zazwyczaj około czwartej lub piątej wylinki, kiedy to młody ptasznik zaczyna przypominać swoich dorosłych krewnych. Ta przemiana jest jednym z najbardziej fascynujących aspektów obserwacji rozwoju Brachypelma emilia w hodowli.
Występowanie brachypelma emilia w naturze
W naturze Brachypelma emilia zasiedla specyficzne rejony Ameryki Środkowej, a jego głównym obszarem występowania są tereny Meksyku i Panamy. Ten naziemny gatunek ptasznika preferuje suche środowiska, gdzie roślinność jest rzadka. W takich warunkach doskonale radzi sobie, kopiąc własne nory, w których znajduje schronienie przed drapieżnikami i upałem, lub wykorzystując opuszczone nory innych zwierząt. Tworzy to dla niego bezpieczne miejsce do odpoczynku i polowania. Bliskość człowieka i zmiany w środowisku naturalnym mogą wpływać na populacje tych pająków, dlatego tak ważna jest świadomość ich pochodzenia i potrzeba ochrony gatunku, nawet w kontekście jego obecności w hodowlach.
Hodowla brachypelma emilia krok po kroku
Terrarium i warunki hodowli
Hodowla Brachypelma emilia jest stosunkowo prosta i przystępna, co czyni go doskonałym wyborem nawet dla osób rozpoczynających swoją przygodę z ptasznikami. Kluczowym elementem jest odpowiednio przygotowane terrarium. Dla dorosłego osobnika optymalne wymiary to około 30 cm długości, 20 cm szerokości i 20 cm wysokości. Taka przestrzeń zapewnia pająkowi komfort i możliwość eksploracji. Jako podłoże najlepiej sprawdzi się mieszanka torfu lub substratu kokosowego. Ważne jest, aby warstwa podłoża była odpowiednio gruba, wynosząca około 10 centymetrów, co pozwoli ptasznikowi na naturalne kopanie i zakopywanie się, co jest jego typowym zachowaniem. W terrarium warto umieścić również kawałek kory lub łupiny orzecha kokosowego jako kryjówkę, która będzie służyć pająkowi za schronienie. Należy pamiętać, aby nie przesadzać z ilością dekoracji, ponieważ Brachypelma emilia potrzebuje przestrzeni do poruszania się i kopania.
Temperatura i wilgotność dla brachypelma emilia
Utrzymanie odpowiedniej temperatury i wilgotności w terrarium jest kluczowe dla zdrowia i prawidłowego rozwoju Brachypelma emilia. Optymalna temperatura dla tego gatunku wynosi od 25 do 27 stopni Celsjusza. Warto zapewnić niewielkie spadki temperatury w nocy, o około 2-3 stopnie Celsjusza, co naśladuje naturalne warunki i sprzyja dobremu samopoczuciu ptasznika. Jeśli chodzi o wilgotność, zaleca się utrzymanie jej na poziomie 50-60%. Jest to umiarkowana wilgotność, która odpowiada suchym siedliskom, z których pochodzi Brachypelma emilia. Aby utrzymać odpowiedni poziom wilgotności, można lekko zraszać jedną stronę terrarium raz na kilka dni, unikając jednak nadmiernego zawilgocenia podłoża, które mogłoby prowadzić do rozwoju pleśni i problemów zdrowotnych u pająka. Kluczowe jest zapewnienie dobrej wentylacji, aby uniknąć zastoju wilgotnego powietrza.
Żywienie – co jedzą ptaszniki?
Dieta Brachypelma emilia w hodowli powinna być zróżnicowana i dostosowana do wielkości ptasznika. Podstawę ich pożywienia stanowią owady karmowe, takie jak świerszcze, karaczany, szarańcza czy larwy mącznika. Kluczowe jest, aby wielkość podawanego owada była proporcjonalna do rozmiaru pająka – nigdy nie powinien być on większy niż odwłok ptasznika. Młode osobniki karmimy mniejszymi owadami, np. larwami mącznika lub małymi świerszczami, co kilka dni. Dorosłe ptaszniki można karmić rzadziej, zazwyczaj raz na tydzień lub nawet rzadziej, w zależności od ich apetytu i kondycji. Należy pamiętać, aby usunąć niezjedzone owady z terrarium po około 24 godzinach, aby zapobiec stresowaniu pająka lub uszkodzeniu jego ciała przez owady, zwłaszcza podczas procesu wylinki. Czysta, świeża woda powinna być stale dostępna w płytkim naczyniu lub jako lekko wilgotna gąbka, szczególnie dla młodych osobników.
Długość życia i dymorfizm płciowy
Brachypelma emilia charakteryzuje się znaczną długowiecznością, zwłaszcza samice, które mogą żyć od 20 do 25 lat, a w sprzyjających warunkach nawet dłużej. Samce mają znacznie krótszy cykl życia, żyjąc zazwyczaj od 1,5 do 6 lat po osiągnięciu dojrzałości płciowej (po ostatniej wylince). Dymorfizm płciowy jest widoczny nie tylko w długości życia, ale również w budowie ciała – samice są zazwyczaj masywniejsze i bardziej krępe od samców, które są smuklejsze i mają dłuższe odnóża. Rozpoznanie płci u młodych osobników jest trudne i możliwe dopiero po kilku wylinkach, a ostateczne potwierdzenie następuje po osiągnięciu przez pająka dojrzałości płciowej, gdy samiec rozwija haczyki na przednich odnóżach i narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach.
Zachowanie, jad i rozmnażanie
Zachowanie i jad – bezpieczeństwo hodowcy
Brachypelma emilia jest znany ze swojego bardzo łagodnego i mało agresywnego usposobienia, co czyni go jednym z najczęściej polecanych gatunków ptaszników dla początkujących hodowców. Rzadko wykazuje zachowania obronne, a jeśli już, to w pierwszej kolejności sięga po swoją charakterystyczną metodę obrony – wyczesywanie parzących włosków z odwłoka. Te włoski mogą powodować podrażnienia skóry i błon śluzowych, dlatego podczas pracy przy terrarium należy zachować ostrożność i unikać bezpośredniego kontaktu z nimi. Jad Brachypelma emilia jest słaby i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia człowieka. Ukąszenie jest rzadkością i zazwyczaj jest wynikiem silnego zestresowania lub poczucia bezpośredniego zagrożenia ze strony pająka. Objawy takiego ukąszenia są zazwyczaj łagodne i przypominają ukąszenie osy lub pszczoły – miejscowy ból, zaczerwienienie i ewentualnie niewielki obrzęk. Mimo wszystko, zaleca się zachowanie podstawowych zasad bezpieczeństwa, takich jak unikanie dotykania pająka gołymi rękami i spokojne wykonywanie czynności przy terrarium.
Rozmnażanie i opieka nad potomstwem
Rozmnażanie Brachypelma emilia w hodowli wymaga pewnej wiedzy i przygotowania, ale jest procesem możliwym do przeprowadzenia. Po udanym połączeniu dojrzałego samca z samicą, samica po pewnym czasie przystępuje do budowy kokonu, w którym składa od 200 do nawet 800 jaj. Kokon jest przez nią pilnie strzeżony i przenoszony w różne miejsca terrarium. Po około 6-8 tygodniach, w zależności od temperatury i wilgotności, z kokonu wykluwają się młode ptaszniki. Młode rosną powoli, a znaczący przyrost rozmiarów następuje zazwyczaj po około 7-8 wylince. Na tym etapie młode osobniki można już oddzielać i umieszczać w indywidualnych, mniejszych terrariach, aby zapewnić im odpowiednie warunki do rozwoju i zapobiec kanibalizmowi. Opieka nad potomstwem polega głównie na zapewnieniu im odpowiedniej temperatury, wilgotności i regularnego karmienia małymi owadami karmowymi.
Ciekawostki i nazewnictwo
Brachypelma emilia, jako gatunek objęty listą CITES (załącznik II), podlega ścisłej kontroli handlu. Oznacza to, że wszelki obrót tymi ptasznikami musi być dokumentowany, a sprzedawcy są zobowiązani do oferowania zaświadczeń o urodzeniu w hodowli. Jest to ważny krok w kierunku ochrony dzikich populacji i zapewnienia legalnego oraz etycznego pochodzenia ptaszników trafiających do hodowców. Nazwa „emilia” została nadana na cześć Emilii, żony niemieckiego arachnologa Carla Ludwiga Koch’a, który opisał ten gatunek. Potoczna nazwa „pająk z cholewkami” odnosi się do charakterystycznego ubarwienia jego odnóży. Gatunek ten, ze względu na swoje łagodne usposobienie i atrakcyjny wygląd, zyskał dużą popularność wśród miłośników ptaszników na całym świecie. Ciekawostką jest również jego zdolność do szybkiego zakopywania się w podłożu, co jest dla niego formą obrony i sposobem na regulację temperatury.
Dodaj komentarz